Nakit Oranı, bir şirketin kısa vadeli borçlarını en likit varlıklarıyla karşılama gücünü ölçen önemli bir finansal likidite göstergesidir. Diğer bir ifadeyle, nakit oranı şirketin elindeki nakit ve nakde kolayca çevrilebilen varlıkların (örneğin, banka mevduatı ve kısa vadeli menkul kıymetler) kısa vadeli borçlarına oranıdır. Bu oran, şirketin en acil borç ödeme yükümlülüklerini karşılama yeteneğini ortaya koyar.
Nakit oranı, finansal analizlerde cari oran ve likidite oranı gibi diğer likidite ölçütleriyle birlikte kullanılır, ancak onlardan farklı olarak sadece nakit ve benzeri varlıkları dikkate alır. Bu yüzden daha muhafazakâr ve gerçekçi bir likidite göstergesi olarak kabul edilir.
Oranın hesaplanması, şirketin nakit ve nakde eşdeğer varlıklarının toplamının kısa vadeli borçlarına bölünmesiyle yapılır. Örneğin, bir şirketin nakit ve nakde eşdeğer varlıkları 300 bin TL, kısa vadeli borçları ise 600 bin TL ise, nakit oranı 0,5 olarak hesaplanır. Bu da şirketin kısa vadeli borçlarının ancak yarısını hemen nakit olarak karşılayabileceği anlamına gelir.
Genel olarak, nakit oranının 1 veya üzerinde olması sağlıklı kabul edilir, çünkü bu durumda şirketin acil borçlarını tamamen nakit olarak karşılama gücü vardır. Ancak sektörel farklılıklar ve şirketin faaliyet yapısı nedeniyle bu oran değişkenlik gösterebilir.
Sonuç olarak, nakit oranı, şirketin en likit varlıklarıyla kısa vadeli yükümlülüklerini karşılama gücünü ölçen kritik bir göstergedir. Yatırımcılar ve kredi veren kurumlar bu oranı inceleyerek şirketin finansal dayanıklılığını ve risk durumunu daha iyi değerlendirebilirler.
